Wat vooraf werd bestempeld als degradatieduel werd uiteindelijk een slechte wedstrijd waarin ook geen punt werd gehaald door de Deventerploeg dat met 0-1 verloor op eigen terrein van Willem II.
NET TE KORT
De eerste tien minuten lag het tempo hoog wat resulteerde in kansen. Zo troefde Antonia oud-ploeggenoot Heerkens af en zette de bal op maat voor. Daar kwam Wolters net te kort, of was te traag, om af te drukken. Feit was dat een verdediger er tijdig tussen kwam met zijn grote teen. Aan de andere kant was Zwarthoed attent bij een vrije trap voordat Sol deze kon binnentikken.
SLECHT DUEL
Na een veelbelovende begin werd het uiteindelijk een slecht duel waarin de thuisploeg Willem II opjoeg maar de heroverde bal zo weer teruggaf aan de gasten uit Tilburg. Met name Maatsen en Ritzmaier grossierden in foutieve passes. Resultaat was dat beide ploegen geen kansen creëerden tot aan de rust, daarmee het predicaat degradatieduel wel waarheid werd.
SCOORDE PARDOES
Direct na de thee scoorde Willem II wel pardoes. Schuurman werd weggestoken door het midden en de centrale middenvelder schoot slecht in tegen de lang wachtende Zwarthoed. Echter pakte de sluitpost die bal niet waardoor Schuurman een tweede kans kreeg welke hij wel benutte. Kowet was even van slag en in die fase redde Zwarthoed zijn ploeg wel door een goede safe op inzet van Ojo.
OGEN GESLOTEN
Na een uur spelen bracht trainer De Koning De Kogel en Hendriks, maar de tweede kans van de wedstrijd was niet voor dat spitsenduo. Wolters stak slim Ritzmaier weg, echter liep de middenvelder net te ver door zodat de stift op het lijf van doelman Lamprou eindigde. De Kogel verzuimde aansluitend, met zijn ogen gesloten, een prima voorzet van Maatsen binnen te koppen.
SLORIG SPEL
Teijsse was de laatste wissel van de coach die opvallend genoeg wel de kopduels voorin won. Echter maakte De Kogel een ontredderde indruk door telkens verkeerd te lopen. Sam Hendriks schoot nog uit de draai en kopte ook een corner richting doel, maar echt uitgespeelde kansen produceerde Kowet niet. Door het slordige spel en de vele spelers uit vorm kon het zwakke Willem II nooit op de pijnbank gelegd worden.